ننوشتن !

ننوشتن !...

هرکسی باید یه جای زندگیش بلنگه ، هرکسی باید یه بدبختی و در به دری داشته باشه ، هر کسی باید از یه چیزی رنج ببره ... قسمت منم شده غم دوری تو ... زندگی در جریانه ... همش در حال بدو بدو هستم ... با دوستام دورهمی میریم ... دخترم رو میبرم باشگاه و مسابقات و اینا ... همه چی کم و بیش در جریانه ... فقط من از دوری تو ناراحتم ... فقط غم تو داره منو از پا میندازه ... هیشکی هم حال منو نمی فهمه ... همه فکر می کنند دیوونه و کم عقلم ! فکر می کنند که مشکل روحی روانی دارم ! فکر می کنند اشتباهه که من توی احساس باقی موندم سالها و سالها ... برای هر کسی یه ذره حرف می زنم بعد پشیمون میشم . چون میبینم نشستند بهم نگاه عاقل اندر سفیه میندازند ! خب حق هم دارند البته ! هیشکی اینجور عشق و احساسی براش قابل درک نیست .  تا ننوشتن !...

سلام عشقمخیلی دلم برات تنگ شده ... خیلی بی تابم ... گاهی میشینم ایمیلها یا چتهای چند سال پیش رو می خونم ... دیوونه ام دیگه ... می دونم ! دست خودم نیست ... هی یادت می افتم ... هی نفسم میگیره که چرا دوری و نیستی ! چرا نمی تونم باهات حرف بزنم ! امروز او ننوشتن !...